Centaurium erythraea RAFN.

Ιστορία

Το όνομα Centaurium προέρχεται από το ελληνικό "κένταυρος", το μυθικό πλάσμα με το κεφάλι και τον κορμό άνδρα και το σώμα αλόγου. Οι κένταυροι θεωρούνταν σημαντικοί, έμπειροι θεραπευτές. Ο Πλίνιος έγραψε ότι ο Κένταυρος Χείρων χρησιμοποίησε αυτό το βότανο για να θεραπεύσει την πληγή από ένα βέλος στο πόδι του. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν το βότανο Herba felis terrae, που σημαίνει "φυτό της χολής" λόγω της πικρής του γεύσης.

Η ιατρική χρήση του κενταύριου γίνεται για πρώτη φορά από τους υποστηρικτές του Ιπποκράτη (5ος και 4ος αιώνας π.Χ.). Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε ως καθαριστικό, εμμηναγωγό αλλά και ως παράγοντα επούλωσης των πληγών.

Χαρακτηριστικά βοτάνου

Αυτό το ετήσιο ή διετές βότανο βλαστάνει από την ανοιχτόχρωμη ρίζα και από τη ροζέτα των φύλλων. Το άνω τμήμα του τετραμερούς μίσχου ύψους 20 έως 40 εκατοστών, είναι διακλαδισμένο. Τα αραιά λογχοειδή φύλλα σε ζεύγη διασταυρώνονται στο μίσχο. Τα μικρά, ροζ, σωληνοειδή λουλούδια τοποθετούνται σε κυματοειδή σχηματισμό.

Το κενταύριο ανθίζει από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο.

Φυσικό περιβάλλον

Το κενταύριο αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη ως τον Πολικό Κύκλο, στη Βόρεια Αμερική, στη Βόρεια Αφρική και στη Δυτική Ασία. Ευδοκιμεί σε δασικές εκτάσεις με υγρασία, στις άκρες του δρόμου και τις πλαγιές των βουνών σε υψόμετρα έως 1400 m.

Παρασκευή

Για την παραγωγή αλκοολούχου εκχυλίσματος, η A.Vogel χρησιμοποιεί τα φρέσκα, ανθισμένα τμήματα του φυτού που καλλιεργούνται σε βιολογική καλλιέργεια. Η συγκομιδή πραγματοποιείται όταν το φυτό ανθίζει, από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο. Το κενταύριο παρασκευάζεται συχνά ως τσάι. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο Γκαίτε συνήθιζε να το πίνει.