Aralia racemosa L.

Ιστορία

Στον βορειοαμερικανικό βιότοπό όπου απαντάται, η ρίζα της αραλίας χρησιμοποιήθηκε από βοτανολόγους και επιστήμονες της ολιστικής ιατρικής ως φάρμακο για τις λοιμώξεις των πνευμόνων όπως ο βήχας, η καταρροή και φυματίωση, καθώς και γυναικολογικές διαταραχές όπως η λευκόρροια, η πρόπτωση της μήτρας και η χλώρωση. Θεωρήθηκε ότι έχει εφιδρωτική, αντιρευματική, στομαχική και αποχρεμπτική δράση.
Το 1867, ο Hale υιοθέτησε το φυτό από τους αμερικανούς ολιστικούς ιατρούς για χρήση του στην ομοιοπαθητική. Το όνομα αralia racemosa προέρχεται από τη λατινική λέξη "racemus", που σημαίνει «σμήνος» και χαρακτηρίζει τις συστάδες λουλουδιών της.

Χαρακτηριστικά βοτάνου

Η Aralia racemosa έχει παχύ, κονδυλώδες, λευκο-κίτρινο ρίζωμα που σχηματίζει διακλαδώσεις και είναι αρωματικό. Ο σπογγώδης ιστός του ριζώματος είναι κίτρινου χρώματος. Αυτό το ρίζωμα παράγει ένα πολυετές βότανο που αναπτύσσεται σε θάμνο με μερικώς ξυλώδη, αυλακωτά και μερικές φορές εύθραυστα στελέχη. Οι μίσχοι μεγαλώνουν σε ύψος έως 1,5 μέτρο. Τα μεγάλα, ωοειδή φύλλα (μήκους έως 20 εκατοστά) διαθέτουν από 3 έως 5 πτερύγια. Τα μικρά πράσινα-λευκά άνθη αναπτύσσονται είτε πλευρικά από τις μασχάλες του φύλλου, ή σε αιχμές στην άκρη του φυτού σε μακριά, σφαιρικά σκιάδια. Οι καρποί του φυτού είναι στρογγυλοί και έχουν σκούρο κόκκινο ή μοβ χρώμα. Η Aralia racemosa ανθίζει από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο.
Στην Ευρώπη το μόνο είδος της οικογένειας Αraliaceae που απαντάται, είναι ο κισσός. Τα φυτά της οικογένειας Αraliaceae βρίσκονται σε μεγάλη αφθονία στην Αμερική και την Ασία όπου αναπτύσσονται σε πυκνούς, μερικές φορές ακανθώδεις θάμνους ή δέντρα.

Φυσικό περιβάλλον

Η Aralia racemosa απαντάται στα δασώδη βουνά της Βόρειας Αμερικής σε περιοχή που εκτείνεται από τον κεντρικό Καναδά μέχρι τη Βιρτζίνια. Το φυτό αναπτύσσεται σε βραχώδεις αλλά εξαιρετικά εύφορες όχθες ποταμών.

Παρασκευή

Η A.Vogel χρησιμοποιεί αραίωση σύμφωνα με το HAB 2000 που παρασκευάζεται από φρέσκα ριζώματα, προερχόμενα από τη δική της οργανική καλλιέργεια. Οι ρίζες του φυτού, που προέρχονται από το φυσικό του περιβάλλον, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή σιροπιών βήχα, βαμμάτων και εγχυμάτων.